Wednesday, July 30, 2008
தங்க விலை யார் காரணம்?
தீட்டு பட்டுருச்சி!
தலையை சொரிந்தபடி நின்றிருந்தான் குப்புசாமி.
கன்னித் தமிழின் கண்ணீர்- பா.விஜய்
அணைத்தும் தமிழ்ச் சமூகத்தைப் பற்றிய சீர்திருத்த கவிதைகளாக இருக்கும். சில இடங்களில் தமிழக அரசியலையும் குறிப்பிட்டு எழுதி இருக்கிறார். இந்நூலில் எனக்கு பிடித்த ஒரு கவிதையினை இங்குச் சமர்ப்பிக்கிறேன்.
இந்த சமூகம் இருக்கிறதே
சமூகம்
இது
கரும்புக்குக் காத்திருந்தவனுக்கு
சக்கை தரும் சமூகம்
அவன் வீட்டு
அடுப்புக்கு நெருப்பு வைப்பதாய்
இறுதியில்
அவனுக்கே நெருப்பு வைக்கும்
இது
தமிழுக்கு மட்டுமென்ன
தங்க மகுடமா சூட்டும்?
கடையேழு வள்ளல் மட்டும்
கவனிக்காது இருந்திருந்தால்
நமது கவிராஜர்கள்
இலக்கியம் பேசியதாலேயே
இளைத்துப் போய் இருப்பார்கள்.
இவர்கள்
தினசரி இங்கே
திருவோடுகள் ஏந்தினால் தான்
மாதம் ஒருமுறை
கஜானா
கண் திறக்கும்
இப்போதோ
நமது தமிழ் மயில்
உள்ள போகன்கள் எல்லாம்
உலோபிகளாகிவிட்ட காரணத்தால்
விரைவிலேயே
விறைத்துப் போகவிருக்கிறார்கள்.
தமிழிலுள்ள எழுத்தையெல்லாம்
தங்கத்தில் பொறித்தல் வேண்டுமாம்
கேட்டுப் பாருங்கள்
அவன் தங்கத்தை
எழுத்து வடிவத்தில்
பார்த்தவனாக இருப்பான்.
சமுத்திரமாய் இருந்த
சங்கத்தமிழ் முதல்
இப்போதைய
இலக்கியம் வரைக்கும்
இடுப்பில் ஈரத்துணியோடு
இருந்த்வர்கள் எத்தனைப் பேர்?
ஒவ்வொரு கவிஞனின்
இரும்புப் பெட்டியிலும்
இருப்பதெல்லாம் என்ன?
கறையான்களிடம் காப்பாற்றப்பட்ட
ஒரு சில
ஓலைச்சுவடிகளைத் தவிர!
தமிழ்
தனக்கும் சேர்க்கவில்லை
தன்னை அண்டியவனை
சேர்க்கவும் விடவில்லை.
தமிழனின் கண்களில்
விழுந்த தூசை
துடைப்பதற்கு வந்தவன் கையில்
ஆயுதம்
நமக்கோ கைகளில்லை.
அதனால் தான்
சரித்திரம் என்கிற நதி
ஒரு கரையில் சோலையிலும்
ஒரு கரையில் பாலையிலும்
ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது.
நமது அறிஞர்களோ
நல்லதொரு சமுத்திரத்தில்
அலைகளைப் பிடிக்க
வலைகளை வீசுகிறார்கள்.
தமிழுக்காக வாழ்ந்து
தமிழுக்காக இறந்தவன் ஒருவன்
இப்படி எழுதினான்.
தமிழில்
எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு
இளமை இருக்கிறதோ
அவ்வளவுக்கு அவ்வளவு
வறுமையும் இருக்கிறது.
ஒன்று மட்டும் உறுதி
தமிழைக் காப்பாற்றுங்கள் என
தானாக சென்று எவனையும்
அழைக்கவும் முடியாது.
அப்படிக் காப்பாற்ற வந்தவன்
பிழைக்கவும் முடியாது.
காரணம் தமிழில்
கல்வெட்டுகள் இருக்கிறதே தவிர
பொன்வெட்டுகள் இல்லை.
தமிழ்ச்சாதி
சிந்தை பொங்கி
சித்ததானம் செய்யலாம்.
ஆயின்
அதற்கு இன்னமும்
ரத்ததானம் செய்தல்
அவசியமாக இருக்கிறது.
போகிற போக்கைப் பார்த்தால்
தமிழ்க் கருவூலமே என்று
வருத்தம் உண்டாகிறது.
தோனியைப் போலல்லாமல்
ஆணியடித்ததைப் போல்
அமர்ந்தே கிடந்தாலும்
அரசாங்க உத்தியோகம் தேவலை.
ஆம்
மாதம் ஒருமாரியாவது
அரசாங்க மேகம்
அபிஷேகம் செய்கிறது.
நமது தமிழ்
தானும் சேர்க்கவில்லை
தன்னை அண்டியவனை
சேர்க்கவும் விடவில்லை.
Monday, July 21, 2008
புதைந்த நினைவுகள் (1)
“mau berapa hari cuti?” (உனக்கு எத்தனை நாள் விடுப்பு வேண்டும்?)
“ஒரு நாள் விடுப்பு என்றால் 5 ரிங்கிட்”.
Wednesday, July 16, 2008
தமிழுக்கு நிறம் உண்டு
ஒன்று:
முத்துக்கள் பிறக்கும்
இடம் பத்து…
சங்கில் ஜனிக்கும்
சிற்பியில் இருக்கும்
தாமரையில் உயிர்க்கும்
வாழையில் கிடைக்கும்
மூங்கிலில் முளைக்கும்
தந்தத்தில் வெடிக்கும்
நாகத்தில் தெரிக்கும்
“என்னது?”
“உழைப்பவன் நெற்றி”
சொல்லுங்கள் அறிஞரே!
மூடநம்பிக்கை
எவை எவை?
விதவை எதிர்வந்தால் பாவம்
மொட்டையடித்தால் முக்தி
உள்ளங்கை அரித்தால் வருவாய்
காலையில் காணும் கனவு பலிக்கும்
“என்னது”.
“மந்திரியிடம் மனு”
இருட்டில் செய்யத்தகாதவை
எவை எவை
நகம் களைதலாகாது
பேன் பார்த்தலாகாது
அழுக்குத்துணியை
வெளுக்கப் போடலாகாது
உப்போ மோரோ
இரவல் தரலாகாது
பல் துலக்கலாகாது
கடன் கொடுக்கலாகாது
“என்னது?”
“தொலைக்காட்சி ஆகாது”
பார்க்க முடியாதவை எவை?
இறவாத உடல்
ஆகாயம் இல்லாத ஊர்
நீர் கலவாத மோர்’
திரையரங்கில் தேசிய கீதம்
பிழைக்கத் தெரிந்த கவிஞன்
கைதொடாத காதலன்
வாழைமரத்தில் ஊஞ்சல்
உலோபியின் புன்னகை
“என்னது”
“ஜனநாயகத்தின் சத்தியம்”
Sunday, July 13, 2008
திருடியது யார் - சிறுகதை
“என்ன மகேன் போன காரியம் நல்லபடியா முடிஞ்சதா, கவலை படாதடா உன் மனசை போலவே எல்லாமே நல்ல படியா நடக்கும்”, என்றான் குமார்.
நூல் வெளியீடு: கிள்ளான் & ஈப்போ
Thursday, July 10, 2008
மாயாக்கள் இருந்தார்களா?
பல்லாயிரம் ஆண்டுகாலமாக செடிகொடிகள் படர்ந்திருந்த கட்டிடங்கள் கலைதிறன் மிக்க வேலைபாடுகளோடு உறுதியோடு இருக்கக் காண்கிறார். அடுத்ததாக அவர் ஒரு விசித்திரத்தை காண்கிறார். அவ்விடத்தில் மனிதர்கள் யாரையும் காண முடியவில்லை. நீண்ட காலமாக அவ்விடம் நாதியற்று கிடந்திருக்கிறது.
Bonamak என்ற இடத்தில் அமைந்த மாயாக்களின் சிற்ப கலைகள் எவ்விதப் பாதிப்பும் இன்றி கிடைக்கப் பெற்றதால் ஆராய்ச்சியாளர்கள் இவற்றை முறையாகத் தங்களது ஆய்விற்குப் பயன்படுத்திக் கொள்ள முடிந்தது. இச்சிற்பங்கள் மாயாக்களின் நாகரிக வளர்ச்சியைச் சிறப்பாக எடுத்துக் காட்டுகின்றன.
Wednesday, July 09, 2008
ஈப்போ நகர் வெள்ளைக் காபி
எனக்கு அதீத இனிப்பு பிடிக்காது. முன்பு காபி போடும் சீனக் கிழவனுக்கு உடல் நலம் இல்லையாம். அதனால் புதிய ஆள் வேலைக்கு அமர்த்தப்பட்டிருக்கிறான். புதியவனிடம் சீனியை குறைத்து போட சொல்லியிருக்க வேண்டும். புதியவன் கலக்கும் முறையில் வெள்ளை காபியின் பழைய சுவை இல்லாமல் இருக்கிறது. இனி வெள்ளை காபி எனக்கு பிடிக்காமல் போகலாம்.
Tuesday, July 08, 2008
மலேசிய இந்தியர்களின் இக்கட்டான நிலை
Monday, July 07, 2008
எங்கடா போச்சு உன்னோட கம்பளிப் பூச்சி?
சில நிகழ்ச்சிகளில் கலந்துக் கொள்ளும் போது சங்கடப்பட்டும் போய் இருக்கிறேன்.
“என்ன வயசாகுது தம்பி உனக்கு”
“24”
“ஆமாவா? நம்ப முடியல, சின்னப் பையன் மாறி இருக்க”.
இதற்காக நான் என் பிறப்புப் பத்திரத்தையா எடுத்துக் காண்பிக்க முடியும். அடப் போங்கய்யா என சொல்லி அமைதியாக இருந்துவிடுவேன்.
பல தருணங்களில் என் நண்பர்கள் சொல்லி இருக்கிறார்கள், “டே மீசை வச்சி பாருடா. மெச்சூர்ட் லுக் வரும்”. என் நண்பர் வட்டதிலும் சிலருக்குதான் என் சோகக் கதை தெரியும். தெரியாத ஜந்துக்கள் அடிக்கடி இப்படிச் சொல்லித் தொலையும்.
அப்பொழுது 16 வயது இருக்கும். நான் இடைநிலைப் பள்ளியில் படித்துக் கொண்டிருந்த சமயம். மீசை அரும்பாக மலர்ந்துக் கொண்டிருந்த்து. சீராக இருந்தது. ‘ஆட்டோகிராப்’ பட்த்தில் வரும் சேரனை போல் அதை பார்த்து மகிழ்ந்து இருக்கிறேன்.
அந்தச் சமயம் என் பள்ளியின் கட்டொழுங்கு ஆசிரியர் ஒரு சீனர். பெரும்பாழும் சீனர் மற்றும் மலாய்கார்களை பார்த்தோமானல் மீசை வைக்க மாட்டார்கள். மீசையும் வளராது இதில் விதிவிளக்காக இருப்பவரும் உண்டு.
பள்ளியில் இருக்கும் இந்திய மாணவர்களுக்கு தான் இந்த மீசை பிரச்சனை வரும். ஒரு வாரந்திரப் பரிசோதனையின் சமயம், அந்தக் கட்டொழுங்கு ஆசிரியர் மீசையை வழிக்கச் சொல்லிவிட்டார்.
நானும் அடி வாங்காமல் இருக்க மறுநாள் மீசையை வழித்துவிட்டு வந்தேன். (அந்த வாத்தி நல்லா இருக்கட்டும்). அப்போது ஆரம்பித்த்து பிரச்சனை. மீசை சீராக வளர மறுத்தது. அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக வளரும். கட்டையும் நெட்டையுமக வளரும். இதனால் பல முறை நெந்து போய் இருக்கிறேன்.
இப்பொழுதெல்லாம் மீசையை வழிப்பதில்லை. அளவாகக் கத்தரித்துவிடுவேன்.
Sunday, July 06, 2008
ஒரு தாயின் மனம்
ஒரு தாய்!
எனக் கனவு
கலைந்த
பச்சை உடல் காலம்!
விழுந்திடுவானோ எனப்
பதறிய மாலைப் பொழுதுகள்!
தேக்கி வைத்த
தூக்கத்தோடு
தேனீர் கலக்கிய இரவுகள்!
சேர்த்த போது
கண் கலங்கிய
இள நரைக் கிழவி,
கடமை முடிந்த
நெகிழ்ச்சியில் திளைந்திருந்தாள்!
இறுதி மூச்சை
சுவாசிக்க மறந்து போனாள்
முதியோர் இல்லத்தில்.
Thursday, July 03, 2008
நூல் நயம்: சாண்டில்யனின் ராஜ யோகம்
பல முயற்சிகள் செய்தும் கடைசியில் பண்டிய நாட்டு மன்னனை காப்பாற்ற முடியாமல் போகிறது. அரியணை மீது இருந்த பேராசையில் மகனே தன் தந்தையை குத்திக் கொல்கிறான். நாட்டில் தாயாதிச் சண்டை எற்படுவதற்கு முன் பாண்டிய மண்ணிலிருந்து கிளம்புகிறான் வாஸப்.
கடல் புறாவில் இருந்ததைவிட இந்நாவலில் சிருங்கார ரசமும், பெண் வர்ணனையும் சற்றுத் தூக்கலாகவே இருக்கிறது. ஒரு அத்தியாயத்தில் சாண்டில்யன் ராஜ யோகத்தை எழுதுவதை மறந்து காம சூத்திரத்தை எழுதுகிறாரா என்ற எண்ணமும் உண்டானது.
அவையனது, அபவாத ராஜயோகம், அனுபவ ராஜயோகம், ஸ்வத ஸித்த ராஜ யோகம், சாமான்ய ராஜயோகம், விஷய போக ராஜயோகம், அதிகார ராஜயோகம் மற்றும் பகுமான ராஜயோகம்.
Wednesday, July 02, 2008
மௌனத்தின் சில வார்த்தைகள்
எத்தனை மௌன மொழிகள்!
இரகசியப் பார்வை!
உரசிடும் மெல்லிய புன்னகை!
நெருங்கச் சொல்கிறது!
வெட்கத்தில் ஓடுகிறாய்
தப்பாமல் நினைக்கிறேன்
சிறையெடுக்கத் தவிக்கிறேன்
எனக்குச் சக்தி கொடுப்பாயா?
காதலித்தால் கவிதை வருமாமே!
கவலை என்ன இலவச இணைப்பா?
விதைத்துவிட்டேன்
நீர் ஊற்று
என்றால் தீமூட்டு.