சமயமெனும் சாக்கடை உலகம்

கேமரன் மலையில் இருந்த சமயம் திருவிழா கொண்டாட்டங்களை அதிகமாகவே கண்டிருக்கிறேன். அதிகமான இந்தியர்கள் அப்போது அங்கிருந்தார்கள். திருவிழா ஆரம்பிக்க நான்கு ஐந்து நாட்களுக்கு முன்பாகவே தோட்டத்தைவிட்டுச் சென்றவர்களும், ஏனையோரின் உறவுகளும் என மக்கள் கூட்டம் ஆர்ப்பரித்துக் கொண்டிருக்கும். எக்கச்சக்கனமான பலகாரக் கடைகளும், அலங்காரங்களும் ஒரு புதிய மகிழ்ச்சியை எய்தச் செய்யும். பள்ளிக்கு விடுமுறைவிட்டிருப்பார்கள். சில நல்லாசிரியர்கள் மட்டும் பாடத்தை கொடுத்து 'செய்துட்டு வாங்கடா' என சொல்லி வில்லத்தனமான புன்முறுவலிட்டுச் சென்றுவிடுவார்கள். சில சமயம் அதை செய்து முடித்தும் பல சமயம் அதைச் செய்யாமலும் அடிவாங்கிய கதைகள் தனி.

நண்பர்களிடையே அச்சமயத்தில் எல்லாமே காவடிகள் தாம். காவடி பார்க்க போகிறோம் என்று சொல்லிவிட்டு தான் கிளம்பி இருக்கிறோம். பின்னாட்களில் தைப்பூசத்துக்கு எடுப்பது மட்டும் தான் காவடி என புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. 'அருள்'!? வந்தவர்களை அருகில் இருந்து பார்க்க நான் துணிந்ததில்லை. இன்று வரை இப்படி அருள் வந்தவர்களை எதிர்பாரா விதமாக அருகில் காணும் போது அடி வயிறு கலங்கிவிடும். அந்த பயம் விலகியதில்லை.

கேமரன் மலையில் மேட்டின் மேல் இருக்கும் பாறையில் அமர்ந்தபடி அருள் வந்த 'ஆசாமிகள்' ச்சே சாரி 'சாமிகள்' பூக்குழி எனப்படும் தீக்குளியில் இறங்கி வருவதை பார்த்துக் கொண்டிருப்பேன். அங்கிருந்த கோவில்களில் மிக பெரிதாக இருந்தது அம்மன் கோவில். அதனால் தான் என்னவோ வரும் சாமிகளில் பலவும் அம்மனாகவும் (கையில் நெருப்பு மூட்டப்பட்டு புகைந்துக் கொண்டிக்கும் தீச்சட்டியோடு), காளியாகவும் (முதுகு முழுக்க கொக்கி மாட்டி கயிற்றில் பிடித்து இழுத்துக் கொண்டிருப்பார்கள்), முனியாண்டி, மதுரைவீரன் எனவும் இருக்கும். இது போக அனுமன், நாகம்மாள்(இரண்டு கைகளை படம் எடுக்கும் பாம்பு போல் தலைக்கு மேல் உயர்த்தி 'புஸ் புஸ்' என்றிருப்பார்கள்) என சில சாமிகளும் வருவதுண்டு.இந்த காளி சாமிகளுக்கு மட்டும் நாக்கு வெளி தள்ளிப் போய் கண்கள் மிரண்டு இருக்கும். 'இதுகளை' ச்சே சாரி 'இவர்களை' பார்த்தவுடன் பக்தியில் கையெடுத்து கும்பிடுகிறார்களோ இல்லையோ பயத்தில் கும்பிடு போட்டு போய்விடுவார்கள் போலும். இந்த 'கேடு கெட்ட ஆசாமிகளுக்கு' ச்சே மீண்டும் சாரி 'முற்றும் உணர்ந்த மேன்மக்களுக்கு' கிஞ்சித்தும் மரியாதை என்பதே இருப்பதில்லை. 'டேய் இங்க வாடா', 'ஏய் இங்க வாடி' என்று தான் அழைத்து தொலையுங்கள். இந்த சாமிகளை வளர்த்தோரை சொல்ல வேண்டும். மரியாதை தெரியாமல் வளர்த்து மக்கள் 'நலனுக்கு' அனுப்பி இருக்கிறார்கள்.

காளி சாமிகளின் உடல் முழுக்க குங்குமம் அப்பிக் கிடக்கும். இவற்றுக்காகத் தனியாக பெட்டி பெட்டியாக குங்குமம் வாங்குவார்கள் போல. குங்கும கம்பெனிக்காரர்களுக்கு நல்ல நெத்தியடி வியாபாரம் தான். சில சாமிகள் நாக்கில் கூட குங்குமம் ஒட்டி உமிழ் நீரில் கலந்து ஒழுகிக் கொண்டிருக்கும். பக்கத்தில் இருக்கும் 'பக்தர்களை' அழைத்து கட்டை விரலில் நாக்கில் இருக்கும் குங்குமத்தை தொட்டு நெற்றியில் ஒரு இழுப்பு இழுப்பி விட்டு கொஞ்சம் குங்குமத்தை அவர்கள் கையில் போட்டு அனுப்ப, அந்த பக்த பெருமக்களும் அதை பவ்யமாக வாங்கி கொண்டு வருவார்கள்.

சில 'காஸ்ட்லி' காளி சாமிகள் கயிறு இழுக்கும் ஆள் போக பக்கத்தில் விளக்கு பிடிக்க (தட்டில் சூடம் ஏற்றி இருப்பதைச் சொன்னேன்) ஆள் வைத்திருப்பார்கள். அந்த தட்டில் குங்குமமும், நன்கு பழுத்த எழுமிச்சையும் இருக்கும். சில பெண்டீர்கள் குடும்ப பிரச்சனையை வீதிக்கு கொண்டு வந்து சாமிகளிடம் முறையிட சாமி எழுமிச்சையை வலது கையில் எடுத்து நெற்றி புருவ மத்தியில் வைத்து முனுமுனுத்து குடும்ப பிரச்சனையைத் தீர்த்து வைக்கும். இந்த எழுமிச்சை பிரச்சனைகளில் புட்டுக் கொண்ட குடும்பங்களும் உண்டு.

இதுவும் இந்த சமுதாயத்தில் ஏற்பட்ட வன்முறை கலாச்சார சீர்கேடு தான். இந்த அருள் பார்க்கும் கலாச்சாரம் தோட்டப்புரங்களில் இருந்து கொஞ்சம்‍ கொஞ்சமாக நகர்ந்து இப்பொழுது நகர்ப்புரங்களிலும் பரவலாகக் காணப்படுகிறது. சில பத்திரிக்கைகளில் கூட இதன் விளம்பரத்தைக் காணலாம். சாமி பார்க்க விரும்புபவர்கள் 'அப்பாய்ண்மெண்ட் ஆர்டர்' வாங்கிக் கொண்டு போக வேண்டும். இலங்கை பிரச்சனையைத் தீர்க்க இவர்களிடம் வழி கேட்டிருக்கலாம். என்ன செய்ய அச்சமயம் யாருக்கும் சரியான சமயோசிதம் வருவது இல்லை. இந்த சாமிகளை பார்த்தவுடன் மறந்து தொலைத்துவிடுகிற‌து.

சில மெத்தப் படித்த மக்களும் இவ்விடங்களில் போய் ஆங்கிலத்தில் பேசி ஆசி பெற்று வருவது அதிர்ச்சியான விடயம். மேலும் அருள் பார்க்கும் ஆசாமிகள் பெரும்பாலும் கையில் சுருட்டும், பீர் புட்டியோடும் தான் இருப்பார்கள். அதிகமானோர் இயல்பு நிலையில் படிக்காத ஆட்களாகவும், குடிகாரர்களாகவும் பேர் போனவர்களாக இருப்பார்கள். இப்படி இருப்பவர்களுக்குத் தான் சாமி வருகிறது. சாமி விருப்பப்பட்டு அருள் இறக்கும் ஆட்களைப் பார்த்தால் பிரமிப்பாக இருக்கிறது.

தெருவுக்கு ஒரு கோவிலைக் கட்டி வைத்துக் கொள்வதும் உடைத்துவிட்டால் குய்யோ முறையோ என கத்துவதும் இங்கு வாடிக்கையாகிவிட்டது. சிறு தெய்வ கோவில்கள் என பரவலாக அறியப்படும் இவை தன் சொந்த நிலங்களில் கட்டிக் கொள்ளப்படுபவை அல்ல. 'கோப் கிடைத்தால் ஆப்படிக்கும்' கதையாக இருக்கும் இடத்தில் சிறு கொட்டகையை போட்டு ஆரம்பிக்க வேண்டியது. பிறகு கிடைக்கும் நிதி வசூலில் கொஞ்சம் மேம்பாடுகள் செய்துக் கொண்டு அதே வாழ்கை என அங்கேயே இருந்துவிட வேண்டியது. பின்னாட்களில் நிலத்தின் சொந்தக்காரன் தமது பயன்பாட்டிற்கு நிலத்தைக் கேட்கும் போது ஆரம்பிக்கும் பிரச்சனை. இத்தனை காலம் இங்கிருந்தோம் எங்களுக்கே இவ்விடம் சொந்தம் என ஆரம்பித்துவிட வேண்டியது. இப்படிச் செய்பவர்கள் சொந்த நிலத்தில் கட்டிக் கொண்டு கூத்தடிக்க வேண்டியது தானே. எதிர்காலத்தில் இப்பிரச்சனைகள் இருக்குமென இவர்கள் ஏன் சிந்திப்பதில்லை?திட்டு திட்டாக ஆங்காங்கே இருக்கும் இவ்விடங்களில் கொட்டும் நிதிகளை படிப்பு வசதிக்கு சிரமப்படும் மாணவர்களுக்கு பயன்படுத்தினால் கூட போதும். அவற்றை கவனிக்க இவர்களுக்கு நேரம் இருப்பதில்லை. இங்கு வசூலாகும் பணம் என்னானது என கணக்கு காட்டிட அவசியம் இருப்பதில்லை. கிடைக்கும் பணத்தை குடித்து கும்மாள‌ம் போட்டுவிட்டாலும் கேட்க ஆளில்லை. இப்படி இருக்க குண்டர் கும்பலில் கீழ் எவ்வளவு மையங்கள் சாமி பார்க்கிறேன் எனும் கதையாக இப்படி இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறது என அறிவார் இல்லை. நல்லது செய்கிறேன் எனும் மாயையில் மக்களின் மன பிரழ்வுகளுக்குக்கு மட்டுமே இவர்கள் வித்திடுகிறார்கள். இதற்கு காரணம், மக்களை சமயம் எனும் போர்வையில் ஒடுக்கி வைத்திடும் நெடுங்கால திட்டம் என சொல்வதில் என்ன தவறு இருக்கக்கூடும்.

இது தான் இப்படி என்றால் எண் ஜோதிடம், கல் ஜோதிடம், வாஸ்த்து சாத்திரம் என ஒரு கூட்டம் இன்னொரு பக்கம் மக்களை சுரண்டி கொண்டிருக்கிறது. இதை பற்றி சொல்வதற்கு ஒரு பெரும்பதிவே எழுதலாம். மொத்தத்தில் பணம் பண்ணுவதற்கு சம்யம், பலருக்கும் பகடைக் காயாக விளங்குகிறது. சதி திட்டவாதிகளுக்கு அதை விட்டுக் கொடுக்கும் எண்ணம் ஏற்படும் என நினைப்பது பகல் கனவு தான். சிந்திக்க முற்படாத மக்களை தமக்கு சாதகமாகவும், ஆபத்து நேரங்களில் கருவியாகவும் பயன்படுத்திக் கொள்கிறார்கள். தன் தலையில் மிளகாய் அரைக்கப்படுவது தெரியாமல் முட்டாளாக போய்க் கொண்டிருக்கும் இன்றய தலைமுறை பரிதாபத்துக் குறியது.

இதையெல்லாம் சொல்லும் பட்சத்தில் சில பெரியவர்களுக்கு கோபம் தான் மிஞ்சுகிறது. இப்ப வந்தவன் இவன் என்னத்தைக் கண்டுவிட்டான் என்பதாகவே இவர்களின் குரல் எழுகிறது. இச்செயல்கள் இன்னும் எத்தனை தலைமுறைகளுக்கு தொடரும் என்பது இம்மக்களின் மனமார்ந்த சிறு தெய்வங்களுக்கே வெளிச்சம். சமய போதனை பல கலவைகளுக்கு உள்ளாகி சாக்கடை போதனையாகவே பலரிடமும் சொன்றடைகிறது. அதைப் பற்றி பிடித்த வாழ்க்கையே இன்னமும் நீடிக்கிறது. சில மேன்மக்கள் அரசியலில் குப்பை கொட்டுவதற்குக் கூட இது அவசியமாகிறது.

பேராக் மாநிலத்தில் (மலேசியா), தைபிங் எனும் இடத்தில் பன்றி கோவில் படு துரிதமான வியாபார வளர்ச்சியை அடைந்து வருகிறது. ஒரு சீனருக்கு சொந்தமான நிலத்தில் சீன மூனீர்வர சிலையை வைத்து வழிபடுகிறார்கள். அது ஹிந்து மத முன்னீஸ்வரன் போலும் இருக்கிறது அலங்காரம் செய்யப்பட்டு. காட்டுப்பகுதில் இருக்கும் இவ்விடத்திற்கு தூக்கி போடும் உணவுகளைத் தின்ன காட்டுப் பன்றிகள் வந்து போகவும் நாள்டைவில் அதை மக்களிடம் நன்கு பழக்கிக் கொண்டார்கள். மக்கள் அதை தொடவும் உணவளிக்கவும் இப்போது அவை மனிதர்களிடம் பயப்படுவதில்லை. தற்சமயம் இப்பன்றி கூட்டம் தெய்வ தூதுவனாக மாறிவிட்டிருக்கிறது. அவற்றின் உடம்பில் பண நோட்டுகளைக் கொண்டு தேய்க்கவும் பின் பண நோட்டில் இருக்கும் கடைசி நான்கு எண்களை சூதாட்ட மையங்களில் எடுக்கவும் என செய்தி பரவி மக்கள் கூட்டம் மொய்த்துக் கொண்டிருக்கிறது. பன்றி உடலில் இருக்கும் சேற்றினை சந்தனம் என சொல்லும் அளவுக்கு பக்தி முற்றிவிட்டது. அதை சேறு எனச் சொன்னால் தெய்வ குற்றமாம். அதன் நாற்றம் எல்லாம் ஒரு பெருட்டற்று போய்விட்டது. நாடெங்கினும் இருந்து பல பேருந்துகள் தினம் இவ்விடம் வந்து போய்க் கொண்டிருக்கின்றன.மிருகத்தை துதிக்கும் இச்செயல் ஒரு பக்கம் என்றால். நேர்த்திக்கடன் எனும் பெயரில் மிருக வதைகள் நம்மை பதற வைக்கிறது. ஆட்டின் கழுத்தை அறுத்து அதன் இரத்தத்தை பச்சையாக அப்படியே உறிஞ்சி குடிக்கிறது சில சாமிகள். மிருக வதை சட்ட போதனைகளை பூசாரிகளுக்கும் அருள் வரும் ஆசாமிகளுக்கும் வகுப்பெடுக்க பரிந்துரை செய்ய வேண்டும் போல. கேட்டால் தெய்வ காரிய பலிகள் சொர்கத்தை அடையும் என்பார்கள். இந்த பூசாரிகளை ஏன் சொர்கத்துக்கு அனுப்பக் கூடாது? இல்லை தான் சொர்கத்துக்கு போகிறேன் என அந்த ஆட்டுக்கு தான் தெரியுமா?

(மிருக வதை சமய வழிபாட்டினை திருமதி சுபா அவர்கள் எழுதிய இப்பதிவில் காணலாம். கொடூரமாக இருக்கும் இப்படங்களை இளகிய மனம் கொண்டோர் பார்க்காமல் இருப்பது நலம்.)

அடுத்த படியாக இருப்பது எம்.எல்.எம் சிஸ்டம். நாட்டில் சில பகவான்கள் உதித்திருக்கிறார்கள். இந்த பகவான்களை பார்க்க மட்டும் 500, 750 ரிங்கிட் என குறிப்பிட்ட தொகை வசூழிக்கப்படுகிறது. மற்றபடி தீட்சை வாங்கவும், யோகம், போகம், ரோகம் என சில கற்றல் திறன்களை அறிந்துக் கொள்ளவும் தனி 'ரேட்டில்' பணம் வாங்கப்படுகிறது. பல்புகளையும், கண்ணாடி துண்டுகளையும் கடித்து தின்ன கூட பயிற்சி அழிக்கப்படுகிறதாம். பணம் செலுத்த சிரமம் உள்ளவர்கள் தங்களுக்கு கீழ் நான்கைந்து புதிய பக்தர்களை பகவானுக்கு தேடி கொடுக்க வேண்டும். இப்படிச் செய்பவர்களுக்கு ஏனையோரை திட்சை வாங்க வாய்ப்பளித்த புண்ணியமும் சேருமாம். மக்கள் நலன் காக்க வந்த பகவான்களுக்கு இவ்வளவு தொகையில் பணம் வசூழிக்க என்ன கேடு வந்தது என கேட்பார் இல்லை. கேட்டால் முறைப்பார் உண்டு.

புதிய புதிய சமய யுக்திகள் பிரமிக்க வைக்கின்றன. இன்னும் எவ்வளவு வளரும். காத்திருப்போம்.

(பி.கு: இந்த பதிவை எழுதி தொலைத்து சிறு தெய்வங்களின் சாபத்தை வாங்கிக் கொண்ட விக்கியை அந்த இலச்சி மல ஆத்தா தான் காப்பாத்தனும்)