கானலாய் ஒரு காதல்

நீ
முத்தமிட்ட தடங்களை
எனது தாடியில்
புதைத்து வைத்தேன்.
அதைக் கடித்து
காயப்படுத்தியது ஒரு
இரத்தப் பேராசை பேன்.

நீ
கொடுத்தக் கடிதங்களை
மரப் பெட்டியின்
காவலில் விட்டு வைத்திருந்தேன்.
அது
களவாட
கடந்துச் சென்ற
கறையான்களின்
ராஜியத்திற்குற்பட்டுவிட்டது.

நீ
தூது சொல்லியனுப்பிய
தோழியும் கடல்
கடந்துச் சென்றுவிட்டாள்
கல்யாணம் செய்து கொண்டு.

நாம்
அமர்ந்துப் பேசிய
குளக்கரையில்
மணல் மட்டுமே
மிச்சப்பட்டுப் போய்
இருக்கிறது.

எல்லாமும்
தேய்ந்து
ஓய்ந்த பின்னும்,
இன்னமும் வளர்கிறது
உன் வானவில்
சேலையில்
பிழியப்பட்ட
கருமை நிற
காதல் முத்துகள்.